Recenzja FiiO E09K Qogir

Odsłuch

Jak zwykle materiałem odsłuchowym były różne gatunki muzyczne zapisane w wielu formatach. E09K przetestowałem jako wzmacniacz stacjonarny z sygnałem podawanym z Sansa Clip+ oraz ODAC. Ponadto sprawdziłem jak radzi sobie w połączeniu z E07K i E17 oraz jak wypada w konfrontacji z moim zestawem transparentnym w postaci O2 i ODAC.

Qogira podłączałem pod wiele modeli słuchawek nausznych i dokanałowych o różnej impedancji i skuteczności, między innymi:

• Sennheiser HD 25-1 (70 Ohmów),
• Sennheiser HD 25 SP BA (300 Ohmów),
• Sennheiser HD518 i HD 558 (50 Ohmów),
• dokanałowe Fischer Audio Tandem (36 Ohmów),
• dokanałowe Brainwavz ProAlpha (20 Ohmów) i M1 (32 Ohmy).

Charakter urządzenia pozwala na ujednolicenie wniosków.



FiiO E09k jako wzmacniacz stacjonarny (ODAC i Clip+)

Jako wzmacniacz stacjonarny FiiO E09K radzi sobie bardzo dobrze – jest konsekwentny w generowanym brzmieniu. Lekkie i swobodne brzmienie ODAC-a zamyka w pewnych ryzach – wyrównuje je i spłaszcza. Charakter jego brzmienia jest dosyć surowy, techniczny. Nie ma mowy o muzykalności i rozrywkowości brzmienia, mają one wręcz charakter referencyjny, są zrównoważone i dobrze kontrolowane. Nieco gorzej jest ze słuchawkami niskoohmowymi – w porównaniu z O2 da się usłyszeć gorszą kontrolę basu, ale różnice nie są zbyt kontrastowe (zwłaszcza mając w pamięci 43-ohmowego mini-jacka z E9).

Podłączenie do E09K Sansy Clip+ tylko utwierdza mnie w przekonaniu, że wzmacniacz dodaje klasy; zwiększa scenę, dodaje powietrza i uspokaja dźwięk, wyrównując go i nadając bardziej analitycznego wydźwięku. Połączenie go z Clip+ daje bardzo dobre rezultaty – eliminuje efekt ściśnięcia brzmienia, a do tego lekko je rozjaśnia. Niestety, Qogir nie doda Clipowi muzykalności.

Brzmienie generowane przez E09K jest bardzo uniwersalne – sprawdza się świetnie zarówno ze słuchawkami ciepłymi, jak i zimnymi, chociaż najlepiej zabrzmi tam, gdzie występują braki w średnicy. Oprócz tego wyrównanie brzmienia może sprawdzić się bardzo dobrze ze źródłami, które prezentują pewne wady takie jak zbyt mocne podbicie basu lub sopranów – E09K z pewnością to poprawi.

FiiO E09K we współpracy z E07K i E17

Charakter E09K nie zmienia się przy współpracy z przenośnymi DAC/AMP wpiętymi w gniazdo dokujące, choć w tym wypadku eliminowane są wszystkie wady tych urządzeń – E07K czy E17 po wpięciu do E09K grają znacznie równiej i bardziej naturalnie. Brzmienie przestaje już być tak skondensowane – pogłębia się scena, przybywa detali i powietrza. Ich dźwięk ma wtedy zdecydowanie bardziej analityczny charakter, a jego sztuczność (cyfrowość) zostaje zminimalizowana. Od momentu, gdy usłyszałem E17 z E9 przestałem używać go solo jako komputerowego DAC/AMP. Przybyło mocy, zestaw stał się bardzo funkcjonalny i typowo stacjonarny, a precyzyjne pokrętło głośności ułatwiło jego obsługę. O dziwo występują delikatne różnice brzmieniowe pomiędzy E07K a E17, są jednak marginalne i trudne do wychwycenia. Najkorzystniej wypada podłączanie E17 przez SPDIF (używałem interfejsu koaksjalnego) – brzmienie staje się wręcz analogowe, delikatnie przybywa średnicy, jest bardziej naturalnie, ale wciąż analitycznie i technicznie. Mimo to, połączenie E09K z E17 albo E07K nie wszystkim musi się podobać – to właściwie konfrontacja brzmienia rozrywkowego i bezpośredniego z bardziej przestrzennym i analitycznym.

W porównaniu do ODAC i O2 zestaw wypada bardzo korzystnie, jednak różnice w brzmieniu łatwo wychwycić. ODAC i O2 mają więcej basu i bardziej rozwinięte górne pasma, ich brzmienie jest swobodne, głębokie i przestrzenne. E09K wydaje się być trochę przyduszony i zdyscyplinowany, jakby lekko ciemniejszy. Realizuje jednak podobną, referencyjną tendencję – nie koloryzuje i nie umuzykalnia. W niektórych przypadkach E07/E17 z E09K wypadają lepiej niż O2 i ODAC – dzieje się tak przy połączeniach z mocno basowymi albo bardzo ostrymi słuchawkami. E09K łagodzi je, ingerując w ich charakterystykę, czego nie da się uświadczyć na O2 i ODAC, które pokazują prawdziwy charakter podłączonych słuchawek.

REKLAMA

REKLAMA