Recenzja Edifier H850

Specyfikacja

• przetworniki 40 mm
• pasmo przenoszenia 20 Hz – 20 kHz
• impedancja 32 Ohm
• skuteczność 96 dB
• moc znamionowa 50 mW

REKLAMA

Brzmienie

Platforma testowa

• Słuchawki: AKG K551, Focal Spirit Professional, Sennheiser Urbanite On Ear i Over Ear, Onkyo ES-CTI300
• DAC/AMP i wzmacniacze: ODAC i O2, Leckerton UHA760
• DAP: iBasso DX90 (FW 2.1.5L i Rockbox), Sansa Clip+
• Interkonekty: Forza AudioWorks Copper Series
• Muzyka: wiele gatunków, różne realizacje, w tym 24 bit oraz binauralne

H850 to niezły poziom, ale brzmienie jest dosyć specyficzne: lekko rozjaśnione, spłycone z wypchniętą wyższą średnicą. Dźwięk jest zabrudzony, odchudzony, ale dobrze kontrolowany, czytelny oraz stosunkowo łatwy w odbiorze. Instrumenty są dobrze odseparowane, a całość klarowna i czytelna. Nie jest to dominujący bas, dudniący i zalewający całą resztę, nie ma też przyciemnienia i zgaszenia dźwięku. H850 należą w sumie do bardziej ambitnych słuchawek, ale wymagają przyzwyczajenia. To też słuchawki, które potrzebują trochę czasu, bo prosto z pudełka brzmią bardzo sztucznie, jasno i sztywno.

Niskie tony nie są podbite, za to dobre jakościowo: kontrolowane, zwarte, miękkie i czyste. Mają sporo swobody, nie dudnią i nie buczą. Nie ma go dużo, nawet w mocno basowych brzmieniach trochę go ubywa, co z pewnością nie przypadnie do gustu fanom ekstremalnych ilości basu. Słuchawki mają ubytek w najniższych częstotliwościach i nie wyciągają mocnego zejścia. Midbas jest już wyraźny, podobnie jak wyższy bas. Słuchawki nie zawibrują na głowie tłustym basem, ale elektronika i tak brzmi dobrze, nieźle współpracują też żywe instrumenty. Jakościowo jest OK.

Średnica jest specyficzna, lekko faluje. Niskie średnie są delikatne, ale słychać podbicie w wyższych pasmach. Stąd brzmienie jest lekkie, odchudzone, trochę puste, lekko kartonowe. Przydałoby się lepiej wytłumić kopułki – jest trochę głucho. Z uwagi na mocno zaznaczoną wyższą średnicę słychać pewne zabrudzenie, ziarnistość. Nie jest to środek sztuczny, czysty i syntetyczny, ma swój charakterek, ale nieźle współpracuje z różnymi gatunkami. Brakuje trochę nasycenia żywych instrumentów, ale sporo zależy od źródła.

Sopran jest, podobnie jak wyższe średnie, wyostrzony ale łagodniejszy w najwyższych rejestrach. W efekcie H850 to raczej jasne słuchawki, z mocniejszą, lekko szumiącą, krótką i szybką górą. Talerze perkusyjne są lekkie i szybko gasną, cyfrowe sample brzmią lepiej. Góra nie syczy, nie jest żyletkowata, nie kłuje, ale jest blisko ostrości. Ogólnie balans słuchawek przesunięty jest raczej w górę, w sopran i wyższe średnie niż bas i niską średnicę.

Instrumenty są dobrze odseparowane, pierwszy plan jest blisko, scena jest niewielka, ale nie osacza – nie jest ciasno. Dobrze zaznaczone jest stereo, a i głębia trzyma poziom – scena się trochę wycofuje, ale pozycjonowanie instrumentów jest dobre i całkiem zróżnicowane, w efekcie czego dźwięk jest bardzo bezpośredni i czytelny.

Lepiej podłączać słuchawki do ciepłych, łagodniejszych w górze sprzętów. Powinna zatem podpasować spora część kart zintegrowanych oraz zewnętrznych przetworników. H850 łączyłbym raczej z FiiO E10 Olympus zamiast modelu E10k Olympus 2. Powinny też nieźle współpracować z brzmieniem FiiO X1, Audiotrak Maya U5 itp.

Edifier H850 vs Takstar HD2000 vs Creative Aurvana Live!

Edifier H850 i Takstar HD2000 mają swoje słabe i silne strony. Te pierwsze są lepiej wykonane, wygodniejsze – mają jednostronny, odpinany przewód, są też ładniejsze. Edifiery mają lepszą scenę, są bardziej klarowne, mają zaznaczoną głębię, dobrą separację. HD2000 są nasycone, czystsze, gładsze i równiejsze. Mają spokojniejszą górę, faworyzują jednak bas i niższe średnie – nie ma efektu kartonowej średnicy. Brzmią jednak mniej efektownie w scenie, typowo w stereofonii, a dźwięk mają bardziej zwarty. Fanom cieplejszego, bardziej naturalnego brzmienia spodobają się raczej Takstary, a osoby preferujące jasne, bardziej krystaliczne i chłodniejsze brzmienie powinny wybrać Edifiery.

Trzecią opcją są używane Creative Aurvana Live, które w przeciwieństwie do dwóch powyższych modeli brzmią V-ką, wycofują tony średnie, wyostrzają górę i mają trochę rozlewający się, podbity bas, Brzmią zdecydowanie bardziej efektownie i sztucznie, cyfrowo – zarówno H850, jak i HD2000 są lepiej zrównoważone. Aurvany to jednak najlepiej wykonane słuchawki, również nie najsolidniejsze, ale z pewnością zrobione z lepszych komponentów.

Podsumowanie

Jest nieźle, choć spodziewałem się, że będzie jeszcze trochę lepiej. Początkowo stwierdziłem, że Takstary HD2000 są zdecydowanie lepsze, ale z czasem coraz bardziej doceniałem H850, które trzymają całkiem przyzwoity poziom, są ładne, mimo że typowe. Konstrukcja robi jednak lepsze wrażenie niż dominujący plastik Takstarów z kiepskim dwustronnym przewodem. Szkoda, że średnica nie jest równiejsza i czystsza, ale sporo można dostosować sprzętem, ewentualnie za pomocą korektora. Osobiście polecam podbić bas w paśmie 20 – 50 Hz oraz lekko wyciąć pasmo 2 – 4 kHz, co powinno zaowocować bardziej wyrównanym dźwiękiem.


Pierwotna cena H850 nie była adekwatna do ich jakości, aktualna jest już przyzwoita – to dobre słuchawki dla niewymagających melomanów.

Zalety:
+ dobre wykonanie
+ przyjemna dla oka konstrukcja
+ lekkie i wygodne, składane na płasko
+ mocny i odpinany przewód jednostronny
+ całkiem niezłe tłumienie
+ przyzwoite brzmienie, po jaśniejszej stronie mocy, lekko chłodniejszej, dobra separacja instrumentów, niezła scena


Wady:
– szorstka wyższa średnica, spłycony środek, mały ubytek w subbasie
– słabe tworzywa sztuczne konstrukcji, lekko trzeszczą

Sprzęt dostarczył:



SPRAWDŹ AKTUALNE CENY NA CENEO.PL

REKLAMA