Fragment wtyku kabla kopułki jest płaski i plastikowy, w większej części z metalową wstawką ze szczotkowanego aluminium, wzbogaconą o logo producenta. Oznaczenia kanałów znajdują się w dolnej części plastikowego rdzenia. Wtyk przechodzi w połyskującą, metalową komorę przetwornika o kulistym kształcie, złożonej z dwóch części, które są oddzielone srebrną linią.
Kabel o długości 130 wychodzi z kopułek i jest płaski, dzięki czemu łatwo go rozplątać. Wydaje się solidny – gruby i szeroki, ale niestety tym samym dosyć sztywny. Z kolei splitter z logo sklepu jest lekki i plastikowy, delikatnie ciemniejszy i wygładzony. Całość zakończono kątowym wtykiem mini-jack z pozłacaną końcówką – obudowa wtyku jest również plastikowa, ale znacznie jaśniejsza i matowa o niezbyt ciekawym kształcie.
Wydaje mi się, że nieco za dużo w tych słuchawkach plastiku – wyglądają przez to trochę zabawkowo i łamliwie. Na szczęście, to tylko wrażenie wizualnie – w trakcie użytkowania nie sprawiają żadnych problemów, widoczne są jednak pewne niedoskonałości użytych materiałów. W Titicaca postawiono na stylistykę – uwagę zwracają przede wszystkim oryginalny kształt kopułek i płaska część wtyku.
Ergonomia i specyfikacja
W trakcie testów z ergonomią nie miałem większych problemów, niemniej nie jest ona idealna. Tipsy trzymają się na tulejce i w uszach bardzo dobrze, ale gdy splitter obija się o ciało w trakcie ruchu efekt mikrofonowy jest dosyć silny, dlatego przydałby się klips do ubrania. Brakuje mi również suwanego splittera – odcinki douszne są dosyć długie, a ja mam tendencję do zahaczania o niego ręką. Na szczęście, tłumienie stoi na dobrym poziomie. Sytuacją poprawia noszenie Over The Ear, ale kabel jest dosyć sztywny, przez co niezbyt pewnie trzyma się na uszach.
Słuchawki Audiomagic Titicaca to:
- przetwornik dynamiczny 9 mm,
- impedancja 16 Ohm,
- skuteczność około 105 dB,
- pasmo przenoszenia: 15 – 25000 Hz
