Porównanie Modecom MC-SHF56U, MC-SHF80U, MC-SHF120U

Specyfikacja

Podstawowe dane techniczne poszczególnych głośników prezentują się następująco:

• Model MC-SHF56U – 56 Watów RMS, 10-watowy tweeter 1 cal, a 18-watowy głośnik średniotonowy 4 cale. Pasmo przenoszenia to: 45 Hz – 25 kHz, waga 6,6 kg.
• Model MC-SHF80U – 80 Watów RMS, 15-watowy tweeter 1 cal, a 25-watowy głośnik średniotonowy 5,25 cala. Pasmo przenoszenia to: 67 Hz – 20 kHz, waga 8,36 kg.
• Model MC-SHF120U – 120 Watów RMS, 20-watowy tweeter 1 cal, a 40-watowy głośnik średniotonowy 6,5 cala. Pasmo przenoszenia to: 55 Hz – 20 kHz, waga 12,8 kg.

W przypadku odsłuchów domowych mocy nie zabraknie nawet najmniejszemu z zestawów. Trochę dziwią węższe pasma przenoszenia w wyższych modelach – co prawda nie jest to wyznacznik jakości, ale może być pewną podpowiedzią odnośnie sygnatury brzmienia. Warto zaznaczyć, że głośniki wysokotonowe i średniotonowe mają oddzielne wzmacniacze (aktywną zwrotnicę – crossover).

REKLAMA

Odsłuch

W trakcie testów dokonałem długich odsłuchów każdego zestawu oddzielnie, a później bezpośredniego odsłuchu porównawczego w różnych ustawieniach. Źródłem był głównie przetwornik transparentny ODAC. Głośniki sprawdzane były również na FiiO E17 z E09K oraz na odtwarzaczu Sansa Clip+ podłączonym przez line-in pilota. Za materiał testowy posłużyło wiele utworów z różnych gatunków muzycznych i formatów plików. Przygodę postanowiłem rozpocząć od najdroższego modelu SHF120U, bez ingerencji w korektor brzmienia.

Modecom MC-SHF120U i ODAC

Od początku uwagę zwraca ciepły charakter brzmienia SHF120U. Prezentują one lekkie podbicie niższej średnicy w stosunku do reszty pasma środkowego, co powoduje złagodzenie dźwięku, ale również nałożenie pewnej mgiełki (ale nie koca) na przekaz. W efekcie dźwięk nie jest bezpośredni, lecz lekko oddalony i stonowany. Nie byłby to efekt zbyt przyjemny gdyby nie świetna dynamika – nie ma mowy o „muleniu” basu, zlewaniu się dźwięków – całość ma punktowy i szybki charakter.

Niskie tony nie przypadną do gustu bassheadom – nie można narzekać na ich ilość, ale melomani preferujący niskie zejście tłustego basu raczej się zawiodą. Jest on odpowiednio dociążony, słuchać jego wagę, czuć kształt, ale brzmienie wciąż pozostaje szybkie i punktowe, choć lekko podkoloryzowane niską średnicą. Nie jest to więc bas symboliczny, szkicowy i analityczny – ma on rozrywkową tendencję i bardzo przyjemną, średnicową barwę.

Wyższa średnica wraz z sopranami na wyzerowanym korektorze jest wycofana, złagodzona i oddalona. Nie ma mowy o czytelności talerzy i damskich wokali – są one wyraźnie drugoplanowe. Powoduje to efekt pewnego przygaszenia dźwięku, jego osuszenia (pomimo tego, że górne pasma nie są w pełni ukryte). Wycofanie góry i niższego basu daje efekt sztywności brzmienia, który można przyrównać do brzmienia armaturowych słuchawek dokanałowych. Dźwiękowi SHF120U brakuje tej miękkości i ciężaru, w zamian za to dostaje się pasmo średnicy o ciepłej i przyjemnej barwie. Paradoksalnie daje to całkiem ciekawe efekty, przypomina w pewien sposób stare, analogowe granie – zabrudzone, ale muzykalne i efektowne.




Sytuacja zmienia się po podbiciu sopranów za pomocą korektora – wreszcie słychać pracę tweeterów, talerze nabierają barwy, gitary akustyczne dostają ostrości, a całość rozjaśnia się, po części tracąc mgiełkę. Góra jest niestety trochę sztuczna, zbyt szybka i jakby za krótka. Nadal występują braki w wyższej średnicy – należy pamiętać, że to konstrukcja dwudrożna i niestety w tym wypadku będzie to najbardziej poszkodowane pasmo. Całkiem przyjemne efekty daje też lekkie podbicie basu – staje się on bardziej miękki i troszkę wolniejszy. W ten sposób głośniki stają się zdecydowanie bardziej czytelne i trochę bardziej bezpośrednie, zachowując konkretną barwę niskiej średnicy.

Na dobrym poziome są natomiast stereofonia i scena muzyczna – głośniki brzmią bardzo spójnie, a kanały bardzo dobrze współpracują. Bez względu na szerokość rozstawu SHF120U tworzą ścianę brzmienia, dobrze eksponując instrumenty – ich zlokalizowanie jest bardzo łatwe, choć trochę brakuje głębi i całość wydaje się jednowymiarowa. Brakuje efektu wielowarstwowości dźwięku, jak w przypadku testowanych niedawno Edifierów R2600.

Preferuję również zdjęcie maskownic. Są one według mnie źle wyprofilowane i ograniczają wybrzmiewanie membran. Ich demontaż wyraźnie rozjaśnia i przybliża dźwięk.

REKLAMA